Hva leser du for tiden? II

[WoTle]

Eg les Hobbiten på nynorsk! Ringdrotten ligg klar i bokhylla, men det kan henda eg sparer den til seinare og heller går laus på The Ruins of Ambrai av Melanie Rawn. Elles byrja eg å lesa Malazan på lydbok tidleg i år, men datt litt av. Det er litt vel mange ting å halda styr på over lydbok, synest eg, så eg vurderer å skaffa meg bøkene fysisk.

[Asphyxiate]

Malazan på lydbok. Hvor mange timer til sammen er det?

[Loki]

Eg er snart halvveges i Tiamat's Wrath, den åttende og nest-siste romanen i The Expanse. Eg er blitt blodfan av denne serien som har halde eit veldig høgdt nivå heilt frå starten av (og inklusive i tie-in-novellene i Memory's Legion-antologien). Den har minneverdige karakterar som i mine augo klarer balansegangen mellom realisme og minneverdige skikkelsar ekstremt godt, ei verd som kjennest ekte og levd i, og plott som aldri sluttar å rive meg med, og der menneskeleg natur alltid står i sentrum uansett kor jordfjerne (heh) dei eksterne utløysarane for hendingane måtte bli. Vil jo vise seg om sisteboka òg leverer når den tid kjem, men så langt har eg ingen grunn til ikkje varmt å tilråde denne serien.

Elles las eg nyleg to gamle norske omsetjingar eg fann i ein bruktbutikk av italienske 70-talls-teikneserieadapsjonar av dei to fyrste El corsario negro-bøkene til Emilio Salgari, ein forfattar eg aldri hadde høyrt om, men som openbart var ein slags innflytelsesrik italiensk Robert Louis Stevenson-ekvivalent frå seint 1800-tal. Viss ein ser vekk frå utdatert forteljarstil og kaotiske panelbyte og karakteridentifikasjonar låg det både flotte teikningar og eit spanande (om enn, som ein kan vente, klisjétungt) pirateventyr til grunn i desse, så det var vel verdt titten.

Skal no til på ei samling med historiar om James Gordon (politisjefen frå Batman) frå midten av 90-talet som eg fann i same bruktbutikk. Las fyrste par kapitla i går, og dette verkar veldig lovande, med ei gradvis avsløring av bitande og daudeleg politikorrupsjon som tærer på både moralen og nervene til hovudpersonen. Etter det kjem bind 20 av dei norske omsetjingane av Thorgal, som eg som alltid gler meg til. Ein fire-fem bind til, no, og så har Egmont klart fullstendig å innhente dei opphavlege franske utgivingane, og det inklusive alle tre avleggarseriane! Reknar med serien blir kansellert her straks det skjer, heller enn å redusere til knapt éi samling i året e.l., men eg kryssar fingrane, tærne og det som elles måtte kunne kryssast for at når den er kommen så langt som dette så går den i alle fall ikkje går inn før me er heilt oppdatert.

Eg les Hobbiten på nynorsk! Ringdrotten ligg klar i bokhylla, men det kan henda eg sparer den til seinare og heller går laus på The Ruins of Ambrai av Melanie Rawn. Elles byrja eg å lesa Malazan på lydbok tidleg i år, men datt litt av. Det er litt vel mange ting å halda styr på over lydbok, synest eg, så eg vurderer å skaffa meg bøkene fysisk.

Aldri høyrt om verken The Ruins of Ambrai eller Melanie Rawn, men den ser spanande ut! Gi gjerne lyd om kva du tykkjer!

Og Hobitten på nynorsk freistar ... Eg har framleis ein latent ambisjon om å somle meg til Ringdrotten ein gong, og kanskje det kunne vere appetittvekkjaren eg treng. Har du snubla over eit sitat eller to som kan selje meg på at språkdrakta er verdt det?

Malazan på lydbok. Hvor mange timer til sammen er det?

Så mange fingrar har eg ikkje!

[WoTle]

Og Hobitten på nynorsk freistar ... Eg har framleis ein latent ambisjon om å somle meg til Ringdrotten ein gong, og kanskje det kunne vere appetittvekkjaren eg treng. Har du snubla over eit sitat eller to som kan selje meg på at språkdrakta er verdt det?

Nokre smakebitar:

"Det var ei fælande lei sak. Jamvel eg, Gandalv, kom så vidt frå det. Eg freista på å berge far din, men det var i seinaste laget for han. Han var frå vitet og på rek, og hadde gløymd mest alt utanom kartet og nøkkelen."

"I tida for soga vår var det famleis nokre att som ætta frå både alvar og kjemper i nord, og hovdingen deira var Elrond, husbonden i Rimnadal. Han var gæv og andletsfager som ein alvedrott, sterk som ein krigar, vis som ein trollmann, eldgamal som ein dvergekonge og mild som sommaren. Han er med i mange soger, men luten hans i soga og storferda til Bilbo er berre liten, men viktig, som du skal sjå, om vi nokon gong kjem til enden av ho. Huset hans var fullkome, anten ein sette pris på mat, svevn, arbeid, soger eller viser, eller berre likar å sitja og tenkje, eller ei triveleg blanding av alt i hop."

Eg ser pris på språkdrakta, sjølv om det til tider blir vel konservativt. Det eg liker best er måten han bruker ulike stilnivå av nynorsk, kombinert med dialekttrekk, for å skilja mellom dvergane, alvane og hobbitane. Det gir litt ekstra futt til forteljinga.

[Loki]

Så moro! Tusen takk for at du tok deg bryet (tykte det var umaken verd (gjorde deg til møde for meg))!

[Loki]

Eg las ferdig Tiamat's Wrath, nest-siste boka i The Expanse, for ei god veke sidan. Den neste var litt for stor til å drasse med meg på tur, så sidan eg er bortreist denne månaden har eg lese kortare ting sidan då: kortromanane The Emperor's Soul og Shadows for Silence in the Forests of Hell og novellene The Hope of Elantris, The Eleventh Metal og White Sand av Brandon Sanderson, samt novella The Ladies of Grace Adieu av Susanna Clarke. Likte heile hurven, eigentleg, kanskje særleg The Emperor's Soul og White Sand -- skjønt sistnemnte hadde eg lese før i teikneserieform. Nett no les eg The Golden Age-prequelteikneserien skråstrek Sandman-crossoveren til Locke & Key, så blir det resten av novellene i Susanna Clarke-samlinga etterpå.

[Asphyxiate]

Lite litteratur i det siste, men et par tegneserier for min del i det siste:
- Claremont og Miller: Wolverine. Klassiker. God.
- Marvel: Secret Wars. Fra 2015, ikke den fra 80tallet. Rotete med multiverset, ulike versjoner av samme folk, også slenges de sammen. Allikevel godt tegnet, ganske underholdende historie, som fungerer også fint for sånne som meg som har noe+ kunnskap/innsikt i universet, men ikke noe mer.

[Loki]

2015s Secret War trur eg ikkje eg har lese. Kva er premisset?

Forresten artig at du nett har lese Claremont/Miller-Wolverine, sidan eg nettopp las den omatt i sommar på eit innfall!

Kan for øvrig melde at Locke & Key: The Golden Age var veldig tilfredsstillande, og faktisk (i mine augo) levde opp som prequel til både moderserien og til sjølvaste Sandman.

[Asphyxiate]

Premisset er at multiverset kollapser, flere helter fra ulike Earths (da sammen med mange ulike Marvel-serier) dør, og "opp av asken" skapes en ny verden, Battleworld, som er en blanding av de ulike universenes Earths som har hver sine områder og hvor flere av multiversets helter holder til. Den som hersker en Gud, en gammel kjenning. Også handler det mest om det gryende motstanden mot denne guden og forsøket på å få det gamle universet tilbake.

Sånn ca.

[Loki]

Ahhhh. Eg har plukka opp nokre Battleworld-tie-ins hist og her gjennom åras laup, men eg har aldri sett meg inn i akkurat kva som duka bordet for konseptet, for å sei det slik. No gir plutseleg ein god del ting meir meining. Tusen hjarteleg!

[Asphyxiate]

Bare hyggelig. Kjøpte vel boka/samlingen mtp den kommende Avengers: Secret Wars-filmen, men aner ikke om den vil være basert på denne eller 80talls-historien. Igjen er vel problemet mitt at jeg leser en og annen slik samling som oftest inneholder hovedhistorien men ikke nødvendigvis så mange/noen tie ins-historier, slik at mye av konteksten er litt lost på meg.

[Loki]

Trikset er i mi erfaring vanlegvis å sjekke kva for nokre (om nokon) tie-in-historiar som har same manusforfattar som hovudhistoria (og/eller same hovudperson, om det er ein eller to som er veldig klart definert). Stort sett er det der ein finn hjelpsam, planlagd kontekst, heller enn tilfeldige 'dette skjedde òg!'-tillegg som ikkje har så mykje å sei for hovudhistoria.

Når det gjeld Agengers: Secret Wars går eg ut ifrå at dei i klassisk MCU-stil vil vere lausleg inspirerte av begge heller enn å basere det i detalj på noko spesifikt. Etter ørten filmar og nesten ingen 1:1-adapsjonar ville det vore rart om dei plutseleg byrja med noko anna. Men det sagt så er 80-tallsversjonen så ikonisk og trendsetjande for crossover-konseptet at eg vil halde ein knapp på at det blir ein del meir derfrå enn frå nokon annan stad.
Favoritt-tingen min i Secret Wars var uansett at Magneto vart plassert med heltane og forvirringa og raseriet det forårsaka, og sidan denne filmen kjem lenge før noko X-Men-i-MCU-lansering er planlagd (utanom eventuelle cameos i Deadpool III, i alle fall) så vil eg vel uansett ikkje få det.

[WoTle]

Eg er i gang med Malazan igjen! Snart ferdig med lydboka til Gardens of the Moon, og det er gode greier. Det går òg litt lettare, sidan eg har lese/lytta til dette før.

Fysisk les eg framleis Hobbiten. Terskelen for å høyra Malazan på lydbok medan eg vaskar opp, lagar mat eller går til og frå jobb er mykje lågare enn terskelen for å setja meg ned i stolen med ei bok etter ein lang dag, hehe. Eg må snart setja meg ned og fullføra Hobbiten, for eg har kjøpt meg ein haug med Pratchett-bøker, og eg vil definitivt lesa Hogfather i desember.

[Asphyxiate]

Har litt lyst å lese Malazan igjen på ett tidspunkt, men mtp lesehastigheten og -orken er veldig varierende, er jeg usikker på om jeg har lyst til legge ut på det eventyret igjen. Hadde vært kult å lese hele i rekkefølge, også med Esslemont-bøkene, for å få absolutt hele historien. Men det er jo mer enn WoT tilsammen nå, så usikker på om jeg orker.

Leste Scott Snyders og Greg Capullos Court of Owls storyline i Batmans New 52 (vol 1 og 2, samt "Night of the owls"-samlingen som inneholdt noen av historiene som var med i volum 2). Absolutt lesverdig Batman-historie.

[Loki]

Etter ein månads pause p.g.a. reising der eg ikkje ville dra rundt på ein murstein av ei bok har eg endeleg byrja på Leviathan Falls, niende og siste bind i den varmt tilråda The Expanse-serien. Desse bøkene er like gode som fjernsynsserien, om ikkje kanskje hakket betre, og eg har kosa meg gjennom alle åtte føregåande samt alle novellene i novellesamlinga som utgjer eit slags bind 10.

Medan pausen pågjekk har eg stort sett lese teikneseriar, men eg har òg snaua innom dystopiklassikaren Fahrenheit 451 av Ray Bradbury (som eg aldri hadde lese) og The Ladies of Grace Adieu and Other Stories av Susanne Clarke, ei novellesamling i universe til hennar roman Jonathan Strange and Mr Norrell. Eg kunne styre meg for fyrstnemnte, tykte forteljarstilen var litt blomstrete og omstendeleg sjølv om hovudhistoria i kjernen var ganske bra, men novellesamlinga var fin. Clarke gjer pastisjforteljingar i ulike eldre stilar (historiane føregår på vidt forskjellige tidspunkt i engelsk historie frå 1500-talet og utover) der fellesnemnaren alltid er at menneske i England støyter på fear på godt og (stort sett) vondt. Ein må ha litt tålmod for tilnærminga, men historiane er ganske ulike, så om det generelle konseptet verkar interessant burde det vere noko her for dei fleste.

Mellom teikneseriane har det vore mykje OK, men lite som har skilt seg ut nemneverdig nok til å, heh, nemne. Kanskje utom Shadow Roads av Cullen Bunn, Brian Hurtt og A. C. Zamudio, ei weird western-historie eg plukka opp på eit innfall då eg fann den billeg. Ein gjeng svært ulike karakterar er på ulike innfallsretningar alle på veg mot same overnaturlege fiende i det amerikanske Ville vesten. Likte dette godt nok til at eg no har sett den mykje lengre moderserien The Sixth Gun (den eg las er visstnok ein spin-off sett i same kontinuitet) på den eviglange lista mi av ting å prøve ein dag.

Hadde vært kult å lese hele i rekkefølge, også med Esslemont-bøkene, for å få absolutt hele historien. Men det er jo mer enn WoT tilsammen nå, så usikker på om jeg orker.

Det er det som er planen min, eg vil bruke Esslemonts prequelserie (som eg aldri har lese, og som eg trur han framleis kjem med nye bind i?) som gulrota til å komme i gong ved å lese alt i kronologisk rekkjefølgje når eg fyrst skal til. Det har vore planen i år etter år og blir støtt utsett, men eg trur kanskje sommaren 2024 blir tidspunktet der eg endeleg kjem i gong.

Leste Scott Snyders og Greg Capullos Court of Owls storyline i Batmans New 52 (vol 1 og 2, samt "Night of the owls"-samlingen som inneholdt noen av historiene som var med i volum 2). Absolutt lesverdig Batman-historie.

Eg er glad i Snyders Batman, eg tykkjer han fangar opp det eg liker ved karaktergalleriet veldig bra. Kan tilrå det meste eg har lese av han, men særleg Court of Owls er i øvre sjikt, saman med Death of the Family og kanskje Gates of Gotham og Black Mirror.