Hva leser du for tiden? II

[Deschain]

Lenge siden sist! Godt å se at Loki holder koken! Siden sist har jeg lest hele forfatterskapet til Stig Sæterbakken. Det er sjelden man finner en stemme som treffer en på et slikt nivå - en nærmest manisk leseopplevelse av en haug bøker på kort tid; rått.
Ellers har jeg omsider havnet på Knaugsård-kjøret - mye Flaubert...lyrikk av Baudelaire, Nygård.. alltid litt DeLillo, Burroughs..Kafka..Henry Miller! Har blitt mindre fantasy i voksen alder, men tips tas allltid imot! Ønsker dere et godt 2025 <3 Snakkes!!!! Nå har jeg tatt ut avspasering til lesing og vindrikking!

[Loki]

Wow, så koseleg! Håpar du får herlege dagar med mykje kos og moro!

Godt å se at Loki holder koken!

EG GIR MEG ALDRI.

[Asphyxiate]

(Sitter her for meg selv og føler at jeg jo prøver å bidra litt jeg og).

Aldri hørt om Stig Sæterbakken (eller kanskje det, men ikke et navn som har festa seg), men ser han har en bok om DePress, og det er jo interessant.

[Loki]

(Sitter her for meg selv og føler at jeg jo prøver å bidra litt jeg og).

Ja, om ikkje for deg, hadde eg jo berre sete her og ropt ut i Det store intet, som om det var tredje akt av Den uendelige historien eller noko.

[Yawron]

Siden sist har jeg lest The Navigator's Children av Tad Williams. Siste bok av The Last King of Osten Ard serien, som er (foreløpig?) siste del av Osten Ard bøkene. Jeg har egentlig vært fan av alt jeg har lest Av Tad Williams, så dette var nok en gang noe for meg. For noen tror jeg bøkene kan dra ut litt i meste laget, men jeg synes alt det "ekstra" bidrar til en veldig god verdensbygging.

Dette leder meg rett over til at jeg nå leser Branden Sandersons siste i The Stormlight Archive, Wind and Truth. Og her går det (ca 20% inn i boken) sakte. Det er jo ikke noe nytt at alt skal brukes tid på i hans bøker, men med mindre lesetid pga barn og livet ellers, sliter jeg skikkelig med å komme meg fremover i denne bøken. Håper jeg kommer over kneika snart, for jeg har noen andre bøker jeg vil lese, men nekter å gi opp noen jeg har begynt på.

[Loki]

Siden sist har jeg lest The Navigator's Children av Tad Williams. Siste bok av The Last King of Osten Ard serien, som er (foreløpig?) siste del av Osten Ard bøkene. Jeg har egentlig vært fan av alt jeg har lest Av Tad Williams, så dette var nok en gang noe for meg. For noen tror jeg bøkene kan dra ut litt i meste laget, men jeg synes alt det "ekstra" bidrar til en veldig god verdensbygging.

Tad Williams har eg alltid hatt lyst til å lese! Har du eit forslag til ei god introduksjonsbok til forfattaskapet hans?

Dette leder meg rett over til at jeg nå leser Branden Sandersons siste i The Stormlight Archive, Wind and Truth. Og her går det (ca 20% inn i boken) sakte. Det er jo ikke noe nytt at alt skal brukes tid på i hans bøker, men med mindre lesetid pga barn og livet ellers, sliter jeg skikkelig med å komme meg fremover i denne bøken. Håper jeg kommer over kneika snart, for jeg har noen andre bøker jeg vil lese, men nekter å gi opp noen jeg har begynt på.

Eg har framleis ikkje lese Stormlight Archive, men ser jo at dei er digre mursteinar, så leit å høyre at dei har såpass mykje «buy-in» -- eg føler ikkje det har vore tilfelle i så stor grad i dei Sanderson-bøkene eg har lese (Mistborn, Wax & Wayne, Elantris og novellesamlinga hans).

Sidan sist har eg sjølv hatt tilsvarande problem med Erikson, det går stakkarsleg sakte med The Bonehunters, eg er òg cirka 20 % inn. Merkeleg nok tykkjer eg den har både driv og at eg er engasjert, i motsetnad til dei fleste andre bøkene i serien er dette ein veldig tydeleg oppfølgjar til ei tidlegare bok, og dermed er storparten av grunnarbeidet gjort på førehand, så ting kjem i gang veldig fort. Så eg anar ikkje kvifor det går så sakte, ofte berre 15 sider eller så om kvelden.

Boka er diger, så då eg var på ein helgetur førre veke, let eg den ligge og nappa med meg ei tynn ei frå lesehylla, Michael Moorcock sin The Eternal Champion. Viser seg å vere den opphavlege kortare versjonen eg hadde, han skreiv den visstnok om til ei nesten fire gonger så lang utgåve seinare, som så fekk oppfølgjarar. Anar ikkje korleis den er, men til gamal fantasy å vere tykte eg dette var rimeleg bra. Det verkar fyrst som om det skal vere ein slags simplistisk Conan Barbaren-aktig sak med ein liten sci-fi-vri, men blir ganske fort tydeleg at det ligg moralske gråsoner på lur under det som fyrst blir framstilt som ein krig mellom godt og vondt. Boka vart langt betre då dette endeleg bar frukter i siste tredjedel eller så. Eg har berre lese éi einaste bok av Moorcock før, utom ein del teikneseriar basert på Elric-historiane hans, og kan ikkje sei at dette overtydde meg eine retninga eller andre når det gjeld å lese meir av han. Ikkje så mykje meir enn OK lesing for meg, liksom, men samtidig veldig oppfinnsam og, mistenkjer eg, overraskande sett med 1950-talsaugo.

Utom den, har det berre vore teikneseriar sidan februar. Fyrst, to franskspråklege album eg fann i nokre bruktblader med dansk omsetjing:
Historien om Gully [Les aventures de Gully: Le Petit mélancolique] av Makyo og Alain Dodier. Koseleg lita humoristisk fantasygreie om ein mellomalderaktig bystat der alle flirer og ler og koser seg frå morgon til kveld, men det kvart hundreår blir fødd ein MELANKOLIKAR, som alle er livredde for, for slikt kan spre seg, må vite. Me følgjer melankolikaren.
Ridder Goodwills eventyr: Ganaels sværd [Percevan: L'épée de Ganaël] av Xavier Fauche, Jean Léturgie og Philippe Luguy. Denne imponerte meg, og eg vurderer å punge ut for det som er komme av engelske omsetjingar (som er mesteparten, men ikkje alt, om eg forstår nettet rett). Kombinerer fransk-belgisk Asterix-aktig humor med traust, alvorleg episk fantasy.
Så leste eg om att fyrste to binda av The United States of Murder Inc. av Brian Michael Bendis og Michael Avon Oeming, fordi tredje bind, Jagger Rose, var ute og eg hugsa lite. Alternativ historie der mafiaen tek over driften av store deler av USA. Bind 1 er veldig bra, tykkjer eg, men det er litt tendensar til at motgang er veldig forbigåande og fort fiksa etter kvart som serien fortset, og bind 3 tok denne tendensen altfor langt etter min smak. Men Bendis er Bendis, så er for all del gode scenar med finfin dialog lell.
Så las eg om att bind 4 og 5 av Batman: Wayne Family Adventures av CRC Payne, Toby Fan, Geoniya Acuna og Starbite, som eg las på nettet då dei fyrst kom, men kjøpte fysisk i haust og ville gjenlese før dei gjekk opp i hyllene. Framleis koseleg oppbyggelege småhistoriar om Batman-universet og stort sett veldig trufaste tolkningar, skjønt eg tidvis tykkjer dei går litt for på akkord med karakterane for å få rett awww- eller hihi-augneblinkar. Blir litt for mykje episodisk etter min smak, men heldigvis er bolken som går på nettet i desse dagar éi lang historie, og det fungerer mykje, mykje betre, så gler meg til det kjem ut eit nytt bind med den.
Deretter følgde Blacksad: They All Fall Down av Juan Díaz Canales og Juanjo Guarnido. Del 1 las eg på nytt, del 2 var ny (på engelsk) av i haust, og dette er, som ein etter kvart ventar seg frå Blacksad, kjempebra. Nydelege teikningar, gode noirhistoriar, smart bruk (og i kvart einaste bind på nye måtar) av den antropomorfiske verda til å underbyggje metaforar og tematikk. Alle tomlane opp, får aldri nok Blacksad.
Spider-Woman, Agent of S.W.O.R.D. av Brian Michael Bendis og Alex Maleev byrja ekstremt lovande. God dialog, intens stemning, fabelaktig premiss. Men så sluttar det, brått og lite tilfredsstillande, med det som meir eller mindre er deus ex machina, og eit kort etterord som forklarer at Maleev var overarbeida på grunn av motion comic-versjonen som kom ut samtidig, og at dei difor la ned serien mykje før dei planla. Forferdeleg skuffande, men men.
The Books of Doom av Ed Brubaker og Pablo Raimondi. Doctor Doom fortel livshistoria si. Heilt kurant, relativt god jobb med å sy saman etablert kontinuitet til ei samanhengande historie, men det blir likevel for lite einheitleg fokus og framdrift for meg. Hadde høge forventningar til Doom + Brubaker-kombinasjonen, men dette var diverre berre heilt gjennomsnittleg, tykte eg. Store bonuspoeng for god slutt, men den reddar diverre berre nokre svært få sider i siste kapittel.
Donald Duck Mestertegnerne: Casty av Andrea 'Casty' Castellan og Marco Nucci. Dette var saker! Skikkeleg anspent Mikke-noir som får meg til å minnast dei herlege Mikke Krim-bøkene på nittitalet, sjølv om dei i tillegg hadde gode mysterium å skilte med, medan det her er meir reinspikka thriller. Spøkelseskladden har sjeldan vore framstilt betre. Til familievennleg disneyserie å vere, er det vanskeleg å få det stort meir intenst enn dette.
The Witcher Ronin av Rafal Jaki, Hataya, Akiramela, Akira Mitsusawa og Hanzo. Geralt of Rivia-karakteren gjenoppfunnen som vandrande krigar i føydal-Japan. Tykte dette var rimeleg bra, god bruk av Witcher-tropen om at det sjeldan er monstera som er det eigentlege monsteret. Men den sluttar litt brått, og det var ikkje klart for meg i det heile at bonushistoriane bakerst i bindet ikkje fortsette på hovudhistoria, så eg var veldig forvirra ei stund.

[Yawron]

Tad Williams har eg alltid hatt lyst til å lese! Har du eit forslag til ei god introduksjonsbok til forfattaskapet hans?

Jeg tror at jeg begynte med Shadowmarch serien hans, og ble hektet derfra. Men skulle jeg anbefale et sted å begynne er det med The Dragonbone Chair. Dette er jo den første av ganske mange bøker satt i Osten Ard, men den første trilogien (Memory, Sorrow, and Thorn) står godt på egne bein. Det er skrevet noen "prequels" senere, men jeg mener at skrevet rekkefølge er det beste i dette tilfelle.

[Loki]

Tusen hjarteleg, Dragonbone Chair er notert i Den gigantiske lista, med stjerne i margen om at du tilrår den.

[Asphyxiate]

Siden sist har jeg lest følgende

Grensenav Erika Flatland. Leste Sjøfareren over jul og den ga mersmak. I denne boka reiser hun langs den russiske grensen men på den ikke-russiske siden, fra Nord-Korea til Norge. Som med Sjøfareren god kobling mellom historie, nåtidig samfunnsbeskrivelse og møtet med vanlige folk. Ikke like engasjerende som Sjøfareren, men hun skriver veldig bra så den gikk unna.

Meningen med rus av Øystein Skjælaaen. En bok om poenget, eller meningen da, med rus, både rus for det å være og rus for å overlevde. Både som noe sosialt, et avbrekk - og som det som holder deg gående. Interessant innspill i rusdebatten, men det er klart forfatteren er for en rusreform.

Skyggespillet av Philippe Sands. Ikke ofte jeg leser bøker om andre verdenskrig, og denne plukka jeg med meg i forbifarten, men angrer ikke. Den handler om en fyr som dør på mystisk måte under falskt navn i Roma i 1949, som egentlig var et høytstående nazist under krigen med navn Otto von Wächter. Forfatteren følger hans (og hans kones) livshistorie, vei inn i nazismen, opp i hierarkiet til guvernør i Krakow og Galicia (Ukraina). Den delen av boka er helt ok, grei nok. Men det er delene der forfatteren er med Ottos sønn, en fascinerende fyr som på en side virker å ta inn over seg hva faren gjorde, men samtidig er på utkikk etter å renvaske navnet hans - for faren var jo ikke en jødehatende nazist, han var bare en nasjonalist som jobba i partiet. Det er også interessant når de undersøker hva som kan ha skjedd med Wächter, hvordan døde han? Her er vi inne i kald krig og agentvirksomhet som kunne vært en film.

Doomsday Clock av Geoff Johns, Gary Frank og Brad Anderson. Watchmen-universet blandes med DC-universet. Masse interessant her, godt tegnet og ganske fin historie, men samtidig ender det opp litt enkelt og ikke på noen spektakulær måte. De skal ha for forsøket, verdt en lesning, men når jo ikke opp til originalen på noen som helst måte (var vel aldri målet heller, kanskje).

[Loki]

Doomsday Clock av Geoff Johns, Gary Frank og Brad Anderson. Watchmen-universet blandes med DC-universet. Masse interessant her, godt tegnet og ganske fin historie, men samtidig ender det opp litt enkelt og ikke på noen spektakulær måte. De skal ha for forsøket, verdt en lesning, men når jo ikke opp til originalen på noen som helst måte (var vel aldri målet heller, kanskje).

Har vore nyfiken på denne i årevis. Det du seier der er vel omtrent det eg venta meg ... Men kjenner at eg er litt sugen på å prøve lese den ein dag sjølv likevel!

Skal me sjå, sidan sist, utom å lese ferdig The Bonehunters, har eg stort set lese teikneseriar:
Wonder Woman: Flesh og Bones av Brian Azzarello, Ciff Chang og Goran Sudžuka. Snubla over ein Finn-annonser for desse siste to binda av Azzarellos Wonder Woman-serie som eg las fyrste fire av i adventen, så då slo eg til. Tykkjer dette er solide saker, veldig fin bruk av gresk mytologi i DC-universet.

The Hood: The Saga of Parker Robbins av Brian K. Vaughan, Jeff Parker, Rick Remender, Max Fiumara og Kyle Hotz. Innfallskjøp, alltid tykt The Hood verka som ein interessant Marvel-skurk, så ein omnibus med Vaughans opphavlege miniserie og det som seinare er skreve med tittelkarakteren som hovudperson (heller enn skurk, slik han vanlegvis er) freista ein del. Var absolutt lesverdig, men heller ikkje det mest minneverdige i Vaughans elles ganske imponerande bibliografi.

Så plukka eg opp nokre eldre Marvel- og DC-seriar i ein bruktbutikk (The Punisher: En sirkel av blod [Circle of Blood] av Steven Grant, Mike Vosburg og Mike Zeck, The Punisher: Til døden skiller oss ad [War Journal - Let Them Eat Cake] av Mike Baron og Steven Butler, John Constantine, Hellblazer: Skriftemål [Confessional] av Garth Ennis og Steve Dillon), alle tre heldt seg ganske bra, særleg Ennis' Constantine-historie.

Så måtte eg bestille nye binda av Undertaker (Xavier Dorison og Ralph Meyer) og Roms ørne (Enrico Marini) frå Faraos Cigarer i Danmark med enormt stiv fraktpris fordi Egmont har slutte omsetje begge til norsk, men dette er veldig bra saker, så det er det verdt. Særleg Undertaker er mellom dei beste teikneserieroman-seriane eg har vore borti. Då eg fyrst bestilte derfrå og betalte frakt slengde eg Djævlen fra de 7 have [Le diable des sept mers] av Yves Huppen og Hermann Huppen med på eit innfall, den var nedprisa. Kan ikkje sei denne imponerte så veldig, historia var tidvis vrien å følgje, og dei største vriane var underkommuniserte (tykte eg). Ja ja.

Deretter las eg endeleg ei julegåve, Animal Castle av Xavier Dorison og Felix Delep, ei slags nytolking av (eventuelt snikoppfølgjar til, det er litt uklårt) George Orwells Animal Farm. Nydeleg teikna, nydeleg fortalt, terningkast seks. Håpar dei får ferdigstilt bind 2 snart!

Så vart det ein del Marvel, meir bestemt X-Men, i meir eller mindre kronologisk rekkefølgje: Avengers versus X-Men, Avengers vs. X-Men: X-Men Legacy, Avengers vs. X-Men: Consequences, All New X-Men: Here Comes Yesterday, Uncanny X-Men: Revolution, Uncanny X-Men: Broken, Uncanny X-Men, Vol. 3: The Good, The Bad, The Inhuman. Spanande premiss (X-Men og Avengers stiller seg på kvar si side om kva som skal gjerast med den potensielt kloteøydeleggjande fønikskrafta) som det blir gjort meir med enn eg ville venta, men kanskje mindre enn eg kunne håpa. Las òg Old Man Logan: Warzones!, som eg hadde hivd med på ei Finn-bestilling fordi den opphavlege Old Man Logan er knallbra og denne kvasioppfølgjaren hadde Brian Michael Bendis som manusforfattar, men den var diverre noko retningslaust møl, sannsynlegvis det svakaste eg har lese frå den kanten. Ikkje trur eg at eg ville fått meir ut av det om eg hadde lese resten av Warzones!-crossoveren, heller.

Dark Ark: The Complete Series av Cullen Bunn, Antonio Fuso, Jesus Harvás og Juan Doe. Eg har lese litt av Bunn, han er solid manusforfattar, så då eg såg denne i hylla på Outland i fjor la eg meg å lese meg opp om den på minnet. Den verka endå meir spanande etter litt research, så eg la den til på ynskjelista til jul. Fekk den ikkje, men oppdaga etterpå at omnibusen var byrja bli vanskeleg å få tak i, så då kjøpte eg den like gjerne sjølv. Djevelen vel seg ut ein mektig trollmann til å byggje ein hemmeleg ekstra ark som skal frakte alle verdas gruvsame monster og beist gjennom syndefloden. Boka lever nok aldri heilt opp til det strålande premisset, men det er likevel veldig underhaldande lesing!

The Third Testament, Book I: The Lion Awakes [Le Troisieme Testament: Marc ou Le Réveil du Lion] av Alex Alice og Xavier Dorison har eg vore nyfiken på lenge, periodemysterium med konspirasjonar og religiøs fanatisme. Kan ikkje sei bind 1 imponerte så veldig, men det gav heller ikkje avsmak, så me får sjå om eg fortset med bind 2 ein vakker dag lell.

Snubla over nok eit brukt bind, Ridder Goodwills eventyr: Aslors rige [Percevan: Le pays d'Aslop] av Xavier Fauche, Jean Léturgie og Philippe Luguy, og dette fortset med å småimponere. Seriøs sword & sorcery kledd i Lucky Luke / Astérix-aktig teiknestil og med tilhøyrande humoristisk sans. Beint freista til å jakte meg fram til heile serien ein dag.

Innimellom las eg ein haug av lausblader og previews frå Free Comic Book Day, som vanleg, ingenting skilte seg så ekstremt ut akkurat i år, diverre. Men kjøpte meg oppdatert på Avatar-teikneseriar sidan Outland hadde sin vanlege 20 % rabatt for Free Comic Book Day: The Bounty Hunter and the Trea Brewer (Faith Erin Hicks og Peter Wartman) var koseleg og småartig, men klarte ikkje heilt å fenge meg. Azula in the Spirit Temple av same team, derimot, tykte eg var solid, eit flott nytt kapittel om seriens beste skurk som må handtere å leve med konsekvensane av nederlaget sitt.
The Legend of Korra The Mystery of Penquan Island (Kiku Hughes og Alex Monik) var òg ganske bra, fint å få litt meir utdjuping av bakgrunnen til dei to brørne, og med eit slags minimysterium som rammeverk for å dra nytte av detektivkarrieren til storebroren.

Til slutt las eg Monstress: The Vow (Marjorie Liu og Sana Takeda), sekste bind av denne mørke fantasyserien, nok ein ting plukka opp på Outland medan rabatten pågjekk. Historia fortset med å vere engasjerande, spanande og imponerande kompleks, men eg merkar at eg ikkje klarar hugse alle karaktar og plottliner frå bind til bind når eg let det gå månadsvis mellom kvar gong eg kjøper eit nytt. Har diverre for mykje på leselista til å lese alle binda omatt kvar gong eg kjøper eit nytt, men kanskje eg berre lyt gjere det lell neste gong, om eg skal henge heilt med i svingane.

No følgjer snart nokre bind Kaya og Once and Future (kjøpt med same rabatt), samt Jeff Smiths tidlege Bone-prototyp-striper Thorn som ektefellen (stor Bone-tilhenger) fekk til gebursdagen frå meg og no har vandra over i min lesebunke. Og så skal eg lese The Wicked + The Divine, som eg las bind 1 og 2 av for ørten år sidan og no endeleg har gått og skaffa meg resten av.

På prosafronten er eg halvveges gjennom ein roman me fekk til jul, så blir det ein kort Malazan-visitt, og så siste ulesne julegåva før eg fortset med tjukkare Malazan-saker for fullt igjen. Men reknar med eg vil poste om det her straks eg faktisk har lese ferdig noko av det.

[Loki]

No følgjer snart nokre bind Kaya og Once and Future (kjøpt med same rabatt), samt Jeff Smiths tidlege Bone-prototyp-striper Thorn som ektefellen (stor Bone-tilhenger) fekk til gebursdagen frå meg og no har vandra over i min lesebunke. Og så skal eg lese The Wicked + The Divine, som eg las bind 1 og 2 av for ørten år sidan og no endeleg har gått og skaffa meg resten av.

På prosafronten er eg halvveges gjennom ein roman me fekk til jul, så blir det ein kort Malazan-visitt, og så siste ulesne julegåva før eg fortset med tjukkare Malazan-saker for fullt igjen. Men reknar med eg vil poste om det her straks eg faktisk har lese ferdig noko av det.

Skal me sjå, korleis har dette gått:
* Once and Future av Kieron Gillen og Dan Mora var gøy og spanande, men kjentest på mange vis forhasta, særleg mot slutten. Dette er særleg rart sidan etterordet nemner at serien opphavleg var tenkt som ein langt kortare miniserie. Men likevel, dette er spanande og vittige sprell med Arthur-legendariet og forholdet mellom røynd og fiksjon. Om ein verkeleg vil ha ein teikneserie som tek eit fantasy-djupdykk i sistnemnte vil eg rett nok langt før tilråde Mike Careys Unwritten, men Once and Future prøver aldri å vere såpass djup og tredimensjonal. Dette er pulp, og det er veldig moro. Trass i det heseblesande tempoet likte eg òg slutten!
* Kaya, bind 3 og 4, av Wes Craig. Dette er grei skuring med mykje bra, men sjølve historia kjentest nok meir intens for meg i fyrste to binda enn her. Robotnemesisen som følgjer halvsyskena rundt i det postapokalyptiske fantasylandskapet er artig nok den langt mest fengande karakteren her.
* Thorn av Jeff Smith var koseleg lesing. Som stor Bone-fan er det gøy å sjå kvar alt starta, og mange av desse avisstripene held seg imponerande godt!
* den julegåva eg nemnte eg var midt i ved førre post var Ordinary Monsters av J. M. Miro. Dette er ein prosaroman i fantasysjangeren som lagar ein slags viktoriansk X-Men-mytologi der me følgjer ein del ungdommar med ekstraordinære evner og dei vaksne som forsøker vegleie dei. Den byrja sterkt, men mista litt grepet på meg utover, og eg var eigentleg ikkje særleg interessert lenger då historietrådane byrjar samlast halvveges gjennom boka. Eg fullførte den, og den var heilt grei, men trur nok ikkje denne serien vil bli ein prioritet å forsetje med.
* siste ulesne julegåva var How to Become the Dark Lord and Die Trying av Django Wexler. Dette var imidlertid saker! Ei av dei mest underhaldande bøker eg har lese i seinare år. Historia er til tider litt føreseieleg, og eg likte betre å lese om hovudpersonen (ironisk nok) i dei tidlege kapitla før ho byrja Bry Seg Om Andre, men Wexler har strålande kombinasjon av spenning og humor her, og eg elskar ei bok som får til god bruk av humoristiske fotnotar. Ektemaken likte den om mogeleg endå betre enn meg, så bok 2 (av 2!) er allereie kjøpt og blir ein prioritet i haust for oss begge.
* Den korte Malazan-visitten var Crack'd Pot Trail og The Fiends of Nightmaria. Er sidan den tid 75 % gjennom nok ein mursteinsroman, så det kjem vel ny post i den tråden om ikkje så altfor lenge, får eg håpe.
* The Wicked + The Divine har eg framleis ikkje fått byrja på, av ulike grunnar, som kjem nedanfor ...

Så det var planane sist. I tillegg har eg lese:
* Bea Wolf av Zach Weinersmith og Boule, som gjenoppfinn Beowulf-legenda som ei historie om barn som forsøker å vere barn medan ein stor, streng vaksen trugar nedanfor trehuset. Tykkjer kanskje denne fell litt mellom to stolar: for barneorientert til å vere skikkeleg underhaldande for meg som vaksen, og for konseptmessig bunden til den opphavlege historia til å fungere så godt for barn (mistenkjer eg, i alle fall).
* The Big Sleep av Raymond Chandler. Eg trengte noko som passa i jakkelomma til nokre kollektivtransportturar i sommar, og mursteinen frå Malazan var for tjukk, så tok ei snerten lita sak ut av lesehylla. Denne fortener absolutt ryktet sitt, her er detektiv noir-skildringane så slåande vittige at dei er blitt parodiert opp og ned og ut og inn sidan, og eg elska det. Sjølve historia er overraskande gripande, med tanke på at den eigentleg er ganske saktegåande, og slutten var av typen eg slett ikkje venta meg, men som verka forferdeleg openbar i etterkant, dvs. nøyaktig slik ein mysterieslutt burde vere.

Og så, teikneseriane, som er grunnen til at Wicked + Divine stadig ligg i hylla urørt:
* Lucky Luke: Nybyggerne [Les Collines Noires], Den hvite rytteren [Le cavalier blanc] og Det 20. kavaleri [Le 20eme de cavalerie] av Goscinny og Morris. Eg har veldig mange hol i Lucky Luke-samlinga, så eg fyller no og då på når eg er innom bruktbutikkar. Nybyggerne var veldig vittig, tykte eg, men dei andre to var berre heilt grei skuring etter Lucky Luke-standard.
* Eg las òg oppatt ein mellomstor haug Witchlade (David Wohl, Christina Z, Brian Haberlin, Nathan Cabrera og Michael Turner) og Spawn / Curse of the Spawn (Todd McFarlane, Greg Capullo, Alan McElroy, Brian Holguin, Alan Moore, Bart Sears og Dwayne Turner) som eg plukka opp i same bruktbutikk. Eg las desse i tenåra, men på lån frå ein kamerat, så det var litt artig med eit gjensyn. Særleg -- som venteleg er -- Alan Moores Violator-miniserie var veldig gøy. Denne bruktbutikkvisitten var grunn nummer 1 til at Wicked + Divine vart utsett.
* Shadow Roads av Cullen Bunn og Brian Hurtt. Las det fyrste bindet for eit år eller to sidan (trur eg nemnte det her i tråden) og likte det veldig godt. Oppdaga brått at bind 2 (av 2) er blitt vanskeleg å få tak i etter at eit samlebind kom ut, så heller enn å måtte kjøpe samlebindet og få dobbelt opp av fyrste del, kjøpte eg bind 2 brukt på nettet. Trur kanskje eg likte fyrste halvpart betre, men dette er ein god weird western-fantasy, og eg er blitt veldig nyfiken på Sixth Gun-universet dette er ein avleggjar frå.
* Tre seriar Moon Knight var den einaste større tingen her som eg faktisk hadde planlagt og sett av tid til å lese. Fyrst ein av Brian Michael Bendis og Alex Maleev, der tittelkarakteren forsøker etablere seg som fjernsynsprodusent i Hollywood medan den splitta personlegheita hans tek overraskande nye retningar. Veit denne ikkje er så godt motteken av Moon Knight-fans, men som ein som ikkje var så veldig kjent med karakteren og dermed ikkje visste kva eg skulle vente meg, må eg sei eg likte dette veldig godt. Deretter, serien som Warren Ellis byrja, fortsett av fyrst Brian Wood og så Cullen Bunn, med teikningar av Declan Shalvey, Giuseppe Cmuncoli, Greg Smallwood, German Peralta og Ron Ackins. Ellis' bind var kjempebra, skikkeleg hardkokt noir-superhelt-saker der kvart blad var ei eiga historie, men det heile vart ført saman til ein slags heilskap i siste kapittel. Wood og Bunn, gode manusforfattarar i sin eigen rett, klarte nok ikkje heilt å halde tritt med opninga til Ellis, men dette var òg god lesing og -- etter kva eg forstår -- meir representativt for karakteren enn Bendis' tidlegare serie var. Og til slutt, Jeff Lemire og Greg Smallwoods handfull bind, der psyken til Moon Knight verkeleg blir djupdykka i, og ein aldri veit kva som er og ikkje er ekte. Det vart nok litt for filosofisk og litt for lite spanande for meg, men det var slett ikkje så ille.
* Peculiar Woods, bind 1 og 2, av Andrés J. Colmenares. Ektefellen er tilhengar av Colmenares og ville prøve denne serien av han, så då las eg den òg då ho var ferdig. Den vart nok litt for barneorientert for oss, sidan den følgjer ein ung gut som nett har flytta til ein ny stad der tilfeldige gjenstandar viser seg å vere levande og snakkar med han, inkludert ein stol og eit teppe som blir hans trufaste følgjesvener medan han undersøkjer mysteriet. Men absolutt koseleg, og betre etter kvart som den fekk byggje historia ut, spør du meg.
* Hawkeye: Team Spirit av Kelly Thompson, The McElroy, Danielle Di Nicuolo, Gng Hyuk Lm, Moy R. og André Lima Araújo. Dette var eit bind eg mangla frå då eg kjøpte Thompsons bind om Kate Bishop (dvs. den yngre Hawkeye-karakteren til Marvel) for nokre år tilbake, og eg plukka den opp for å nå gratis frakt-terskelen på ei eller anna bestilling i vår. Det er eigentleg to fullstendig urelaterte historiar, den fyrste er slutten (vel, det siste som kom, slutt er det ikkje, for serien vart kansellert) på historia frå dei tidlegare binda, der Kate Bishop og hennar mentor Clint Barton leiar ei lita gruppe ferske superheltar i Los Angeles, og den andre er ein sprø road trip for å redde veslesystera til Thor der Kate tilfeldigvis er ein av karakterane. Heilt OK superheltlesing, men både i fyrste og andre halvpart av samlinga er nok humoren betre her enn både plott og karakterar, er eg redd.
* Batman's Mystery Casebook av Sholly Fisch og Christopher A Uminga. Dette var moro! Barneorienterte Batman-mysterier der ein sjølv skal forsøke finne ut av kva som føregår før ein blar om. Må innrømme fleire av dei vart for vanskelege for meg! Plukka opp denne og den neste på lista her då me var ein tilfeldig tur innom Outland og dei hadde eit bord nedprisa teikneseriar, grunn nr. 2 til å utsetje Wicker + Divine.
* Jane Foster: The Saga of Valkyrie av Jason Aaron, Al Ewing, Russll Dauterman, Jen Bartel, Jon Garney, Cafu, Pere Péres og Ramon Rosanas. Jane Foster, tidlegare Thor-kjæraste, har Mjølner og dermed kreftene til Thor. Problemet er at ho òg har kreft, og går på cellegift, og kvar gong ho bruker hammaren, helbreder den kroppen hennar frå alle utanforståande giftstoff, medan kreftsjukdommen får boltre seg fritt. Så kor mange gonger kan ho redde verda før ho sjølv stryk med? Ganske gode greier. I andre halvpart av bindet får ho ein vengja hest som er steike morosam, tilrådast.
* Stjerneklassiker: Ivanhoe av Norman Nodel, Mark-Wayne Harris og (sjølvsagt) Sir Walter Scott. Dette er eit gamalt blad eg har hatt liggjande i årevis, og difor har lese før, men då me skulle omrokere teikneseriesamlinga i hyllene i sommar, oppdaga eg at denne ikkje var lagt inn i bibliotekdatabasen vår. Eg liker å gjenlese ting før eg legg dei til, og dermed vart Wicker + Divine utsett igjen. Eg har ikkje lese den opphavlege romanen, men til svært gamal teikneserieadapsjon å vere, var dette ganske ålreit lesing!
* Sist, men ikkje minst, så rydda far min på loftet i sommar, og heiv ein haug av ting, inkludert sine gamle teikneseriar. Mykje av det har eg ikkje interesse av og gav bort til bruktbutikkar, men dei ti-tolv Fantomet-blada frå 70-, 80- og 90-talet som låg der har eg teke vare på. Har lese alle desse i barndommen, merkar eg, men hugsar lite. Som ein kan vente er somme historiar lite imponerande, andre heilt greie, og ein her og der veldig bra. I tillegg har det vore gøy å lese somme av biseriane. Dei humoristiske stripene kan eg styre meg for, men det har vore artig å lese ei og anna Mandrake- eller Flash Gordon-historie etter gamalt. Eit par av blada hadde dessutan Will Eisners The Spirit, som eg har null forhold til, og eg må sei dette jammen forklarar kvifor den gjevaste teikneserieprisen har fått namn etter mannen. Her er det vill fantasi som boltrar seg fritt på eit vis som minner meg om Alan Moores 80- og 90-talsproduksjon, men frå 50 år tidlegare!

Eg har framleis att eit par Fantomet-blad, samt eit Lucky Luke til frå bruktbutikken, og to tjukke Marvel-samlingar som ektemaken nett las ferdig. Samt ein gigantisk teikneserieroman eg kjøpte ved eit innfall med rabattprisen frå Free Comic Book Day i mai, Beasts of Burden. Og så er det den Malazan-mursteinen, då. Så dei ni binda av stakars Wicked + Divine slepp nok ikkje til med det fyrste! Kanskje når vinteren kjem ...

[Loki]

Oisann, tredje post på rad, trass i nesten to månadar sidan sist, og berre eg som har posta sidan mai, gitt. Ja, ja, eg får fortsetje ropinga ut i Ginnungagapet, eg då.

Morgan Kane: El Gringos hevn-teikneserien av Ernst O. Meister, adaptert frå boka av Louis Masterson. Pappa kvitta seg med mykje frå loftet, og då forsvann denne. Tenkte den var for god til å hive, så eg tok den med meg og las den. Slett ikkje verst, til såpass gamal norsk teikneserietolkning av ei norsk westernbok. Overraskande dystert, må eg sei! Las ei handfull Morgan Kane-bøker i tenåra av nysgjerrigheit, men så mørkt som dette hugsar eg ikkje at det var!

Lucky Luke: Brødrene Dalton i hardt vær [Les Dalton dans le blizzard] av René Goscinny og Morris. Lucky Luke i Canada! Slett ikkje verst, premisset gir ein finfin vri på formularet. Ikkje ein av mine favorittar i serien, men absolutt i den betre halvdelen!
Kid Lucky: Jeg vil bli cowboy / Farlig lasso / Totempælen [L'Apprenti Cow-boy / Lasso périlleux / Statue Squat] av Achdé. Outland hadde ryddesal, og denne samlinga dei sjølv har omsett med dei fyrste tre binda av Achdés gjenlansering av 'Kid Lucky'-serien om Lucky Luke som barn låg brått ute til berre femtilappen. Veldig fin samling, med eige forord, dei originale franske framsidene mellom kvart album inni boka, og dei små Visste du at?-kommentarane nedst på kvar side inkludert. Sjølve stripene er litt variabelt. Eg likte dei litt lengre småhistoriane som opna album 1 og 2 og avslutta album 3 betre enn dei sidelange humorstripene som elles fyller binda. Det var òg ein del sider der Achdé openbart har gått tilbake til same idé og utvikla den på nytt, fleire striper var litt kleint like tidlegare striper konseptmessig. Men det var absolutt litt å smile av, og teikningane er gjennomførte og veldig Lucky Luke-tru!
I same køyret las eg omatt mitt gamle eksemplar av det fyrste forsøket på ein Lucky Luke-prequel, Lucky Kid av J. Léturgie, Morris og Pearce. Denne er éi lang historie, og i mine augo fabelaktig. Morosam, spanande, til og med litt kjensleprega og alvorleg til tider! Léturgie laga éi førelauparhistorie til før han gav seg, men det er eit av binda eg manglar, 'Oklahoma Jim'. Trur etter denne gjenlesinga eg kjem til å jakte ned dette på Finn ein vakker dag.

Demon Days og Demon Wars av Peach Momoko. Gjenoppfinning av Marvel-universet i japansk folkloristisk drakt. Var nyfiken på og ganske optimistisk om dette, men må sei at konseptet og teikningane diverre er mange hakk betre enn eit heilt OK ingenting-spesielt plott.

Pearl av Brian Michael Bendis og Michael Gaydos. Bind 1 og 2 gjenlesing, bind 3 nytt for meg. Bind 1 og 2 var ei gledeleg attsjåing, endå betre enn eg hugsa det, om ein tatoveringskunstnar som blir dregen inn i ein yakuza-gjengkrig. Bind 3 var, diverre, litt uinspirert og antiklimaks for meg. Heilt grei lesing, men ikkje på nivå med det eg venta meg etter fyrste to. Akk, ja.

Spider-Gwen: Ghost-Spider by Jason Latour, Robbie Thompson, Dennis Hopeless, Robbi Rodriguez, Vanesa R. Del Rey, Bengal, Tana Ford Joëlle Jones og Nico Leon. Ektefellen er veldig frelst av Ghost-Spider i dei to nydelege Spider-Verse-filmane, så då ho såg denne tjukke samlinga rimeleg i ein bruktbutikk i Montréal i fjor, overtalte eg ho til å kjøpe den. Me har no begge lese den, og tykte den var temmeleg bra! Ikkje noko som kjem til å trykkje seg inn på ein podieplass for superheltseriar, men absolutt ein av dei betre. Liten minus for at den siste store historia var veldig uavhengig av historietrådane frå resten, men det er naturleg i denne typen omnibussamling, vil tru at trådane som vart slept blir følgd opp på i bind 2 om eg nokon gong kjøper det. Som slett ikkje er usannsynleg, dette var ganske bra!

Coraline: The Graphic Novel av Neil Gaiman og Craig Russell. Russell er kanskje den beste teikneserie-gjenforteljaren eg kjenner til, og dette var nok eit blinkskot frå han!

Ridder Goodwills eventyr: Graven under isen [Percevan: Le tombeau des glaces] av Xavier Fauche, Jean Léturgie og Philippe Luguy. På eit eller anna vis snubla eg over eit tredje brukt dansk album om Percevan! Tidlegare i serien enn dei to eg fann før i år, og kanskje nokre hakk mindre polert på historiefronten. Likevel gode saker! Framleis freista til å spore opp meir Percevan.

Kill Your Darlings av Griffin Sheridan, Ethan S. Parker og Bob Quinn, innfallskjøp frå ektemaken då me nytta Outland sine rabattar på Free Comic Book Day i mai. Godt instinkt her, dette var veldig bra! Grøssarfantasy som ikkje alltid går i heilt dei retningane ein ventar seg, og einskapleg historie som er ferdigfortalt på eitt bind. Ingenting her var ekstremt originalt for meg, men samansetjingane av kjente element var gjort på ein fersk og kreativ måte. Begge tomlane opp.

Feral: Indoor Cats og Feral: Cat Lady av Tony Fleecs, Trish Forstner og Tone Rodriguez. Etter at Fleecs Stray Dogs imponerte oss slik, var det berre eit spørsmål om tid før me prøvde hans seinare forsøk på å kombinere søte Disney-aktige kjæledyr med grøssarsjangeren, denne gongen med fokus på kattar heller enn hundar, og på zombiesjangeren heller enn seriemordarsjangeren. I motsetnad til forgjengaren er dette openbart meint som ein lang, pågåande serie i mange bind, og må sei eg er kjempenøgd med dei fyrste to binda! Ikkje fullt så bra som Stray Dogs, men det var heller ikkje å vente. Veldig solide saker.

Og i ein underleg liknande sjanger; Beasts of Burden-omnibussamlinga av Evan Dorking, Sarah Dyer, Jill Thompson og Benjamin Dewey. Viss Stray Dogs er kjæledyr i ein jordnær seriemordargrøssar og Feral er kjæledyr i ein science fiction zombieapokalypse-grøssar, er dette kjæledyr i ein antologi av små overnaturlege grøssar, av typen spøkelser, demonar og hekser. Dette var nok eit innfallskjøp på Free Comic Book Day som eg endeleg fekk somla meg til, og det var veldig bra! Kjæledyra på Burden Hill opplever stadig meir overnaturlege problem som går menneska deira hus forbi, og dei byrjar ta tak sjølve. Tenk John Constantine / Hellboy / Dresden Files-sjangeren der ein følgjer ein okkult detektiv, berre om nokre hundrar og kattar i ein amerikansk forstad. Denne tjukke samlinga har fire bind i seg. Dei fyrste to er meget, meget bra. Dei andre to, med ein annan teiknar, er meir av ein spin-off, fokusert på andre karakterar, sannsynlegvis for å gi manusforfattaren noko å gjere i dette universet medan teiknaren er oppteken utan å gi hovudhistoria til nokon nye. Desse to var heilt greie, men nok ikkje på nivå med den opphavlege gjengen. Håpar det vil komme meir om fyrstnemnte, for det er mange lause plottrådar som framleis dingla, men ser at produksjonen som var samla her gjekk frå 2003 til 2021, så det vil nok ta si tid før det kjem meir.

Til slutt mellom teikneseriane har eg nett lese Rachel Smythe sitt sjuende bind av den episke romanseserien Lore Olympus, og er i dag i gong med bind 8. Her er det verkeleg byrja bli plottprogresjon! Eg er meir og meir imponert, bind og bind, av korleis Smythe klarer å ta element av gresk mytologi og integrere dei i den vidare samanhengen sin utan at det følest som om ho tek seg falsktringande eller irriterande fridomar med kjeldematerialet. Det er òg veldig koseleg korleis små augneblinkar av humor og karaktersjarme kikkar ut i panela med veldig jamne mellomrom, uansett kor alvorleg eller kjenslesterkt det som føregår måtte vere. Dette er veldig, veldig bra. Gler meg til å fullføre bind 8 i kveld, og kjøper nok bind 9, som kjem ut i oktober, i laupet av vinteren.

På prosafronten er Malazan-framgangen min som vanleg diskutert annanstads, men eg har òg fått lese:
* Locke Lamora and the Bottled Serpent av Scott Lynch, ei novelle om Locke sett i ein seksjon av barndommen hans frå tidleg i fyrsteboka. Kjekt å sjå Lynch endeleg klare publisere noko att! Dette var godt handverk -- ikkje spesielt minneverdig, diverre, men slett ikkje skuffande eller kjedeleg på noko vis, og dei bretta A4-sidene eg skreiv ut kan flott stå ved sidan av romanane i hylla innhaldsmessig, om det ser aldri så keivete ut estetisk sett. (Novella vart publisert via to digitale antologimagasin som eg kjøpte på pdf, så eg måtte skrive ut min fysiske versjon sjølv.)
* The Art and Making of Arcane: League of Legends av Elisabeth Vincentelli. Veldig imponerande og interessant verk om korleis ein laga denne to-sesongers animasjonsserien som var triveleg å lese, men eg må innrømme litt skuffing på at sjølve kunsten for det meste var fleire hakk mindre dekorativ og pen å sjå på enn eg ville ha håpa.
* The Time of the Eye av Harlan Ellison. Ellison er ein av dei 'gamle meistarane' eg alltid har følt eg burde ha prøvelest noko av, og eg snubla over denne novellesamlinga for ein slikk og ingenting for nokre år tilbake, så då eg trengde ei tynn lita bok på baklomma for ein helgetur der Malazan-mursteinane ville vore bal å drasse med seg, tok eg denne ut av hylla. Ellison skriv bra, og imponerande breidt -- her er det hard science fiction, mjuk science fiction, fantasy og grøssar i fri dressur - men det er nok for mørkt for meg. Han skriv i eit forord at mange lesarar skuldar han for å vere 'downbeat' i denne samlinga, og det må eg skrive under på at er absolutt tilfelle. Men fleire av historiane var ganske minneverdige, og det er vel det eg mest ynskjer meg frå ei novelle. Ser ikkje bort ifrå at eg plukkar opp ei anna Ellison-bok ein gong i framtida. Men kanskje ei som er eksplisitt eit par hakk mindre ... ubehageleg.
* Everybody Wants to Rule the World Except Me av Django Wexler. Bind 2 (av 2!) i Dark Lord Davi var ... som venta. Premisset her er uunngåeleg utruleg mykje svakare og mindre underhaldande enn i bok 1, men med den ambolten om halsen har Wexler klart å skrive ei imponerande lettlesen og underhaldande bok lell. Mistenkjer likevel at eg i framtida kjem til å lese omatt bind 1 og stoppe der.
* Kortromanen Rogue Dragon av Avram Davidson. Eg hugsar ikkje lenger når og korleis, men eg fekk tilrådd ein stad og fann denne, frå eit gamalt antologimagasin, gratis tilgjengeleg på nettet i kortromanversjon. Ei lengre, justert utgåve eksisterer visstnok som sjølvstendig publisert roman. Etter fleire år i ei mappe, og så eit halvt år til i hylla etter eg skreiv den ut i vinter for å rydde litt i datamaskinmappene mine, las eg den denne veka. Science fiction av typen som er såpass langt fram i tid og med så lite teknologi at det eigentleg like så godt kunne vore fantasy i ei tenkt fortid: Ein mann frå ein annan planet kjem tilbake til jordkloten på vegne av herskaren sin for å arrangere ei drakejakt. Etter ein invasjon nokre sekel tidlegare er det nemleg haugar av drakar på jordkloten, og å arrangere denne typen jakt for mektige menneske frå andre planetar er blitt heimplaneten vår sin største (les: einaste) inntektskilde i nyare tid. Men så blir hovudpersonen vikla inn i lokale maktintriger og sosiale/strukturelle problem. Velskreven og smågøy, men samtidig glad at den var kort nok til at eg kom meg gjennom den på to kveldar, tykte det ikkje var nok djupn her til å halde interessa mi stort lenger.

[Asphyxiate]

Du skal få slippe å rope alene. Siden sist:

Brandon Sanderson - Wind and Truth: Bok 5 av the Stormlight Archive og avslutningen av den første delen av serien. Det er episk på alle mulige måter, og her klarer Sanderson å lande historia ganske bra. Synes særlig bok 3-4 ble preget av at mye av fokuset på personenes indre tanker, psykiske problemer, angst, depresjon, PTSD osv. Ikke at det er feil. Kanskje motsatt: Sanderson skal ha ros for å virkelig tørre å gå inn i dette og bruke tid på det. Karakterene virker derfor langt mer troverdige i møte med situasjonene de kommer opp i. Samtidig ble det for mye av det, og for lite av faktisk fremdrift. Her er det mer fremdrift, noe som ikke er så rart: Bokas historie tar for seg 10 dager, der mye skjer samtidig, rett etter hverandre, slik at det aldri er store hopp (vel, det hoppes i tid og geografisk). Det er også ganske korte kapitler med mane bytter av POV. Det ga boka en godt tempo. Den er jo på over 1300 sider, så det var en fare med lange kjedelige strekk, men det synes jeg ikke den hadde for mye av. Var litt usikker på om jeg egentlig var så interessert i å fortsette etter bok 4, men etter bok 5 har jeg trua og kommer til å lese bok 6 når den kommer.

Robin Hobb - Fool's Errand: Bok en i The Tawny Man-trilogien, altså den tredje serien satt i Realm of the Elderlings-universet til Hobb. Vi er tilbake til å ha Fitz som hovedkarakter, men denne gangen eldre og noe klokere. Der den første trilogien slet litt med at han tross alt var veldig ung i store deler av bøkene, så slipper vi det her, og han er en hakket mer grei å følge, men jeg klarer på en måte fortsatt ikke å virkelig la meg bli helt investert i Fitz som karakter - noe som er dumt når hele boka er i hans POV. Ellers er historien konsentrert nok i rammen. Venter på at neste bok blir tilgjengelig på biblioteket.

Batman: Shadow War av Williamson, Porter, Cruz, Pantalena, Bogdanovic, Segova. Deathstroke dreper Ra's Al Ghul og Talia skal ta hevn. Batman dras inn, særlig pga. Damian. Nok en gang sliter jeg litt å henge med når historien ikke er frittstående - det er så mange henvisninger til det som kommer før osv., at jeg ikke kjenner alle karakterer osv., som jo er problem når man ikke er mer enn en sporadisk leser av DC, Marvel osv. Derfor jeg liker stanalones best. Jaja. Historien fungerer fint. De ulike tegnerne gjør en fin jobb.

The Vigil av V. Sharma, Pramanik og Berego. Likte denne. Flere interessante karakterer, som er nye, og ikke for avhengig av masse forkunnskap. Tegningene er god og historien er akkurat spennende nok.

Kill or be Killed vol. 1 av Brukaber og Phillips. Har jo uttrykt min fascinasjon for Brubaker+Phillips tidligere og dette er ikke noe unntak. Har lyst å kjøpe samleutgaven med hele serien. Men det har jeg med Criminal osv. også...

[Loki]

Du skal få slippe å rope alene.

Her tenkte eg enten ein takksemje-emoji eller ein feiringsemoji ville passe bra, men ikkje søren om nokon av smilefjesa her samsvarar med det, så:

Brandon Sanderson - Wind and Truth: Bok 5 av the Stormlight Archive og avslutningen av den første delen av serien. Det er episk på alle mulige måter, og her klarer Sanderson å lande historia ganske bra.

Spanande! Stormlight Archive er ganske langt nede på prioritetslista mi fordi den er så vanvittig diger, men er jo meint å lese den ein dag, så dette var litt oppmuntrande!

Robin Hobb - Fool's Errand: Bok en i The Tawny Man-trilogien, altså den tredje serien satt i Realm of the Elderlings-universet til Hobb. Vi er tilbake til å ha Fitz som hovedkarakter, men denne gangen eldre og noe klokere. Der den første trilogien slet litt med at han tross alt var veldig ung i store deler av bøkene, så slipper vi det her, og han er en hakket mer grei å følge, men jeg klarer på en måte fortsatt ikke å virkelig la meg bli helt investert i Fitz som karakter - noe som er dumt når hele boka er i hans POV. Ellers er historien konsentrert nok i rammen. Venter på at neste bok blir tilgjengelig på biblioteket.

Det er no ... kjære vene, 15 år sidan eg leste Farseer-trilogien, og eg har framleis ikkje somla meg til meir Hobb. Det har nok vore eit feilgrep frå mi side, mistenkjer eg. Brorparten av Tawny Man og Live Ship står allereie i lesehylla frå diverse bruktbutikkturar opp gjennom ...

Batman: Shadow War av Williamson, Porter, Cruz, Pantalena, Bogdanovic, Segova. Deathstroke dreper Ra's Al Ghul og Talia skal ta hevn. Batman dras inn, særlig pga. Damian. Nok en gang sliter jeg litt å henge med når historien ikke er frittstående - det er så mange henvisninger til det som kommer før osv., at jeg ikke kjenner alle karakterer osv., som jo er problem når man ikke er mer enn en sporadisk leser av DC, Marvel osv. Derfor jeg liker stanalones best. Jaja. Historien fungerer fint. De ulike tegnerne gjør en fin jobb.

Denne har eg ikkje lese. Spanande premiss, er veldig glad i både Al Ghul-gjengen og Deathstroke, men kjenner eg blir litt skeptisk av at ingen av etternamna du lister er velkjente namn for meg på manussida. Det er så mange supertalent som har skreve hovudtitlane til Batman siste tretti åra (Rucka, Brubaker, Dini, Morrison, Snyder, Tynion, King, og i desse dagar Fraction, for å nemne nokon), så det er liksom hundre andre samlingar som freistar meir. Men premisset lokkar lell, det gjer det. Kva var det som gjorde at du plukka opp akkurat denne?

The Vigil av V. Sharma, Pramanik og Berego. Likte denne. Flere interessante karakterer, som er nye, og ikke for avhengig av masse forkunnskap. Tegningene er god og historien er akkurat spennende nok.

Ny for meg! Kva handlar den om?

Kill or be Killed vol. 1 av Brukaber og Phillips. Har jo uttrykt min fascinasjon for Brubaker+Phillips tidligere og dette er ikke noe unntak. Har lyst å kjøpe samleutgaven med hele serien. Men det har jeg med Criminal osv. også...

Kan absolutt tilrå å lese heile Kill or Be Killed! (Gjeld sjølvsagt òg med Criminal, men der er det A. veldig mykje meir å lese og mange, mange samlingar i staden for berre éin og B. laust samanhengande sjølvstendige historiar, heller enn éi lang historie med byrjing og slutt) Såg forresten ei ny Criminal-bok i handelen nyleg, så då var det nok ein gong å byrje sjekke når den kjem i paperback så eg kan kjøpe den, då. Forbaska overdigre innbundne bøker som ikkje passar i hyllene, grrr.


Sjølv har det ikkje vore så mykje sidan sist:
* Damn them All, eit tobinds verk av Simon Spurrier og Charlie Adlard om niesa til ein openbar John Constantine-ripoff som nettopp har døydd, der den unge småkriminelle kvinna må forsøke rydde opp i magisk rot som onkelen tidlegare ville ordna. Velskreve og gøy, men kanskje litt for føreseieleg etter min smak når det kom til stykket.
* Lore Olympus bind 8 Rachel Smythe. Framleis utsøkt, sa vel det meste som er å sei då eg nemnte bind 7 i førre post.
Driv no på med årets Temeraire-bok (eg og kona har eit prosjekt der me les ei av desse kvar haust), bok 6: Tongues of Serpents. Er halvveges, og så langt er det forbausande god framdrift med tanke på at det er veldig lite plott å spore. Interessant å sjå korleis Novik, som i hennar seinare sjølvstendige romanar eg har lese er ein svært god forfattar, blir gradvis betre og betre i denne tidlege serien frå forfattarskapet.